Filmy dziecko, tradycja

Adaptacja dramatu Williama Szekspira. Tytus Andronikus, wódz Rzymian, powraca zwycięski do ojczyzny po wojnie z Gotami. Jego łupem jest barbarzyńska królowa Tamora i jej trzej synowie. W imię poległych w bitwie Rzymian, Tytus postanawia złożyć w ofierze najstarszego syna Tamory. Ta błaga go o łaskę, jednak wódz pozostaje bezlitosny i podcina gardło pierworodnemu. Nazajutrz lud rzymski wybiera nowego cesarza - zdemoralizowanego i despotycznego Saturnina. Ten postanawia wybrać za swą małżonkę Tamorę. Nowa pozycja królowej daje jej perspektywy na dokonanie okrutnej zemsty na Tytusie...

Kilka arystokratycznych rodzin walczy o kontrolę nad krainą o nazwie Westeros.

Poznajemy wielopokoleniową rodzinę nowojorskich policjantów, która poświęciła się egzekwowaniu prawa. Na czele stoi Frank Reagan (przejął tę funkcję po swym ojcu - Henrym), szef nowojorskiej policji. Prowadzi swój oddział tak dyplomatycznie, jak i własną rodzinę. Dumą Franka jest jego najstarszy syn - Danny, doświadczony detektyw, mąż i ojciec, weteran wojny w Iraku, który czasem używa dziwnych taktyk by rozwiązać sprawy. Duszą rodziny Reagan jest Erin, zastępczyni prokuratora okręgowego i samotna matka, która jest również moralnym kompasem dla rodzeństwa i ojca. Jamie jest najmłodszy z rodzeństwa, dopiero skończył prawo na Harvardzie, ale postanowił zrezygnować z kariery prawnika i zostać policjantem. Jego życie drastycznie zmienia się, gdy zostaje poproszony o udział w tajnym policyjnym śledztwie, o którym nie wie nawet jego ojciec, a które może mieć wpływ na rodzinną tradycję.

Marzycie o sielance i błogim spokoju Białego Bożego Narodzenia? To zapomnijcie o tych marzeniach! Trzech najlepszych kumpli ma pewną tradycję... Tuż przed świętami organizują imprezę, którą świat pamięta przez cały kolejny rok. I tak co roku. Ale ta impreza może być ostatnia... Isaak (Seth Rogen), Ethan (Joseph Gordon-Levitt) i Chris (Anthony Mackie) zrobią jednak wszystko, by tak się nie stało. Szykuje się impreza, jakiej nie zapomni nikt! A gdyby ktoś miał wątpliwości, warto dodać, że w jednej z ról pojawia się sama Miley Cyrus, największa imprezowiczka świata!

"Jeździec Wielorybów" jest filmem Niki Caro pochodzącej z Nowej Zelandii i zdobywcą wielu nagród. W małej nadbrzeżnej wiosce Nowej Zelandii zamieszkuje plemię Maori pochodzące od przodka imieniem Paikea, Jeźdźcy Wielorybów. W każdym pokoleniu, jest męski spadkobierca tytułu wodza. Czas próby nadchodzi, gdy rodzą się bliźniaki i jeden z nich umiera (chłopiec), Koro, obecny przywódca, nie jest w stanie zaakceptować swojej wnuczki, Pai, jako przyszłego przywódcy. Parę lat później, Koro jest przekonany, że nieszczęście jego ludu zaczęło się od narodzin Pai i wzywa swój lud, aby przyprowadzili swoich synów do jego szkoły w nadziei, że odnajdzie wśród nich nowego przywódcę. Pai kocha Koro bardziej niż ktokolwiek inny na świecie, ale musi przeciwstawić się jemu i tysiącom lat tradycji by pokazać prawdziwą drogę swojemu ludowi.

Film powstał na fali sukcesu poprzedniego dzieła duetu Reggio - Glass, Koyaanisqatsi. Poszukując intrygujących obrazów do Powaqqatsi reżyser przejechał Azję, Afrykę i Amerykę Południową. Film składa się z dwóch części. W pierwszej Reggio przedstawia nietknięty zachodnią cywilizacją świat. W części drugiej zderza go z powstającymi wielkimi aglomeracjami Azji i Ameryki Południowej, napływającą kulturą konsumpcyjną, telewizją, zanieczyszczeniami i slumsami.

Rok 1968. Wielka Brytania. Szkoła dla chłopców. Uczniowie zostają oskarżeni o bunt. Poznajemy Micka i jego młodszych przyjaciół, którzy się zbuntowali przeciwko dotychczasowemu porządkowi panującemu w szkole...

Po 20 latach od nakręcenia kultowej Baraki Ron Fricke powraca na ekrany kin fenomenalnym obrazem Samsara. To poetycki film bez słów, zapierająca dech podróż przez 25 krajów i kultur z porywającą muzyką, nominowanej do Oscara za oprawę muzyczną do Gladiatora, Lisy Gerrard z Dead Can Dance w tle. Film kręcono przez 5 lat, wyłącznie na taśmie 70 mm, co wpłynęło na jego wyjątkową wartość estetyczną. Sam tytuł wywodzi się z sanskryckiego określenia nieustannego przepływu i powtarzającego się cyklu narodzin, życia, śmierci i odrodzenia. Samsara zabiera nas w miejsca piękne i dotąd nieznane, pokazując przy tym potęgę natury, wpływ cywilizacji na przyrodę i życie człowieka, diametralnie odmienne życie ludzi w różnych zakątkach świata i skłania do refleksji nad kierunkiem, w którym podąża współczesna cywilizacja. PRZYGOTUJ SIĘ NA NIESPOTYKANĄ UCZTĘ DLA ZMYSŁÓW.

Warto było czekać pięć lat na kolejny film Carli Simón, twórczyni pamiętnego Lata 1993. W nagrodzonym Złotym Niedźwiedziem na Berlinale Alcarràs katalońskiej reżyserce udało się ocalić wszystko to, co decydowało o sile jej debiutu. Opowieść o blaskach i cieniach codziennego życia rolników z tytułowej wioski ma w sobie znaną z Lata… autobiograficzną szczerość, ciepło i dyskretne poczucie humoru. W obu filmach umieszczenie w centrum dziecięcych bohaterów pozwoliło także na nadanie waloru niezwykłości błahym, pozornie nieefektownym wydarzeniom. Na tym jednak podobieństwa się kończą, gdyż kameralne Alcarràs zostaje nieoczekiwanie wzbogacone o – niemal nieobecny w debiucie Simón – wydźwięk polityczny. Podobnie jak w klasycznym Drzewie na saboty Olmiego, spokój prowincjonalnego świata zostaje w filmie Katalonki bezpowrotnie zburzony przez wtargnięcie nowoczesności i postępu. W obliczu tych wydarzeń bohaterowie muszą na naszych oczach dokonać brzemiennego w skutkach wyboru pomiędzy pragmatyzmem a idealizmem.