Filmy samotność, strach

Rok 1944. Basia i Kazia żyją samotnie pod Warszawą. Udzielają schronienia Hubertowi, który został odbity z rąk gestapowców. Okazuje się, że naprawdę ma na imię Stefan. Basia zakochuje się w nim, nie wiedząc, że ukochany współpracuje przy produkcji broni z miejscową nauczycielką.

Masakra osób pochodzenia Tutsi dokonana przez ekstremistów Hutu miała miejsce między kwietniem a lipcem 1994 roku. W ciągu zaledwie stu dni zostało zamordowanych ponad osiemset tysięcy ludzi. Jest rodzajem tragicznego paradoksu, że kiedy myślimy o wojnie, widzimy film. Holocaust był pokazywany w kinie dziesiątki razy, podobnie rzezie w Kambodży, czy wojna w Wietnamie. Masakra w Rwandzie nie doczekała się jednak zbyt wielu przedstawień filmowych, dlatego film Philippe’a van Leeuw jest tak ważny. W przeciwieństwie do hollywodzkiego Hotelu Rwanda jest to zdyscyplinowana i kameralna opowieść o ludobójstwie z perspektywy jednej osoby, młodej Tutsi Jacqueline. Pracuje ona jako pomoc domowa w europejskiej rodzinie, przez którą zostaje porzucona po ataku Hutu. Film ukazuje jej ciągłą ucieczkę przed oprawcami, skupiając się na jej samotności i poczuciu absolutnego, zwierzęcego strachu. Nie przypadkiem konflikt w Rwandzie to największa porażka w historii ONZ. Zachodnie państwa w żaden sposób nie interweniowały, skazując setki tysięcy ludzi na zagładę. Ten film to głos czy raczej krzyk protestu przeciwko milczeniu.

Poniżany przez wszystkich samotnik Donnie Raymond poznaje piękną dziewczynę, w której zakochuje się z wzajemnością. Niestety ich szczęście nie trwa zbyt długo, gdyż chłopak mając już dość upokorzeń i zaczyna zabijać ludzi którzy go dręczyli.

Spokojne życie członków odizolowanej od reszty społeczeństwa rodziny zostaje zakłócone przez przerażającą bestię, która wystawia na próbę łączące ich więzi.

Historia dwustoletniego Stefana, którego ojciec opuścił rodzinę zaraz po jego narodzinach, a matka zmarła na ciężką chorobę. Szukając swojego miejsca na świecie Stefan błąka się po Serbii, znajdując dom, w ukrytej pod wodospadem grocie.

Dwaj ludzie z szafą to jedna z pierwszych etiud Romana Polańskiego. Przedstawia tytułowych dwóch mężczyzn niosących przez centrum miasta brzemię codzienności reprezentowane tu przez szafę, niewygodny i całkowicie abstrakcyjny przedmiot na ulicach miasta. Staje się owa szafa powodem wielu kłopotów, niby przyziemnych ale jakże naturalnych. Polański w tejże groteskowej opowieści stara się przekonać widza, że każda odmienność, inność mogą być powodem do nietolerancyjnego zachowania się tak społeczeństwa jak i pojedyńczych osób.

Rodzina Cameronów mieszka w dużym, eleganckim domu na przedmieściach. Will (Clive Owen) i Lynn (Catherne Keener) wychowują trójkę udanych dzieci w miłości i wzajemnym zrozumieniu. Są przekonani, że zapewniają im całkowite bezpieczeństwo i że ich szczęśliwej rodzinie nie może stać się żadna krzywda. 14-letnia Annie (Liana Liberato) poznaje w Internecie 16-letniego Charliego. Chłopak jest miły, bystry, przystojny, zabawny - i w ogóle słodki. Ziszczenie marzeń nastolatki o idealnym partnerze. Annie coraz bardziej angażuje się w wirtualną znajomość. Rodzice nie maja nic przeciwko, w końcu takie zauroczenie jest typowe dla dziewcząt w tym wieku. A potem Annie spotyka się z Charliem - i okazuje się, że rzeczywistość jest szokująco inna od wyobrażanej. To spotkanie pociąga za sobą dramatyczne wydarzenia i zmienia życie całej rodziny na zawsze...

Para detektywów zostaje przydzielona do wyjaśnienia szeregu spraw paranormalnych.

Malcolm Crowe (Bruce Willis) jest dobrym i cenionym psychiatrą. Pewnego wieczoru, do mieszkania Malcolma włamuje się nieznany mężczyzna, ktory twierdzi, że jako dziecko był jego pacjentem, któremu Malcolm nie zdołał pomóc, po czym strzela do niego i sam popełnia samobójstwo.... Mija rok od tego zdarzenia. Macolm spotyka małego chłopca, który ma problemy z równieśnikami i w szkolne. Kiedy po kilku spotkaniach Cole wyznaje mu, że widzi duchy. Malcolm postanawia mu pomóc...