Filmy złodziej, dublin

Dwoje nieco samotnych i opuszczonych ludzi, zagubionych na ulicach gwarnego Dublina. On jest ulicznym grajkiem, zbyt niepewnym, by za dnia grać przechodzącej pośpiesznie obok publiczności swoje piosenki; robi to tylko wieczorami. Ona jest emigrantką z Czech, sprzedaje róże, sprząta mieszkania i marzy o własnym fortepianie. Oboje mają niezwykły talent muzyczny, złamane serca i olbrzymią chęć, aby odmienić swoje życie. W błyskawicznie rozwijającym się i coraz bardziej bogacącym Dublinie, który zmienia się pod wpływem boomu ekonomicznego, oni oboje są outsiderami, szamoczącymi się ze swoją muzyką i uczuciami. Ich przypadkowe spotkanie odmieni życie obojga. Odkryją, że dzielą pasję do muzyki i talent. W ciągu zaledwie kilku dni, zainspirują się nawzajem do spełniania swoich marzeń. Zdecydują się na nagranie płyty, inaczej spojrzą na swoje życie, odnajdą stracone uczucia. W muzyce odnajdą łączącą ich więź. A wszystko zaczyna się od jednej smutnej piosenki, śpiewanej późnym wieczorem na Grafton Street oraz niebieskiego, zepsutego odkurzacza...

W czasach, kiedy tysiące rodzin szuka swej Ziemi Obiecanej w Ameryce, rodzina McCourtów wybiera drogę powrotną - do Irlandii, do Limerick, gdzie wiecznie pada deszcz. Życie tu jest jeszcze trudniejsze, ale przynajmniej Angela McCourt, matka gromadki dzieci, z których wielu nie dane będzie przeżyć kilku nawet lat, ma, z kim porozmawiać. Katolicka rodzina wybaczyła jej, że wyszła za protestanta i pijaka, matka i siostra wspierają ją jak mogą, choć czasem trzeba prosić o pomoc organizację dobroczynną. Zwłaszcza, że Malachy, ojciec rodziny nie potrafi jej utrzymać, a po kilku latach ostatecznie ją opuszcza. Losy rodziny McCourtów i zarazem swoje życie opisuje najstarszy syn Angeli, Frank.

Film pokazuje jak kościół katolicki w Irlandii prawie do końca XX wieku postępował z dziewczętami, które według duchownych zeszły na złą drogę. "Wyroki" wydawano odgórnie, a dziewczęta często skrzywdzone psychicznie na całe życie przez dane zdarzenie, za karę trafiały do piekła na ziemi. Nikt nigdy nie uderzył się w piersi i nie przeprosił tych kobiet za to, że w większości nie ze swojej winy przeszły gehennę, która miała być przebyta dla ich dobra.