Filmy samobójstwo

Młody reżyser Denis Mallet (Jean-Luc Bideau) postanawia przenieść na ekran dramatyczny epizod ze swojego życia, którego wspomnienie prześladuje go obsesyjnie. Kilka lat wcześniej porzucił Marthe (Françoise Fabian), starszą od niego kobietę, aby poślubić młodą projektantkę Camille (Bulle Ogier). Po tym zerwaniu Marthe zabiła się w samochodzie. Zainspirowany tym wydarzeniem Denis Mallet spróbuje dowiedzieć się, czy doszło do wypadku lub samobójstwa. W kontakcie ze swoimi aktorami, krok po kroku, porządkuje sceny i ujęcia, modyfikując je i korygując zgodnie z własnymi wrażeniami, aby określić prawdę. Codzienne życie toczy się dalej, ale jest ściśle powiązane ze scenariuszem. Camille czuje się urażona wyborem młodej Kate (Jane Birkin), która miała wcielić się w jej rolę. Uważa, że ​​podobna historia może się wydarzyć. Denis jest pochłonięty przygotowywaniem swojego filmu. Często odwiedza swoich tłumaczy, opowiadając o przebiegu wieczoru, który przyniósł depresję, potem śmierć Marty...

Trzy młode siostry są izolowane na wyspie i zagrożone przez sługę, który po zabiciu ich wuja zmusza ich do najgorszych ekscesów.

Kapitan Blomet (Fernand Gravey), wracając z cmentarza, na którym właśnie pochował swoją żonę, jest bliski popełnienia samobójstwa. Teraz jego lokaj wyjawia mu, że zmarła miała 17 kochanków. Blomet podejmuje się oczyścić swój honor na różne sposoby w zależności od rywali…

Życie od początku nie oszczędzało Vicky'ego (Dharmendra), który w młodym wieku został porzucony przez rodziców. Gdy dorasta może liczyć tylko na miejscowego nauczyciela Shakarbabę i na swoją ukochaną imieniem Aarti. Niestety w dniu kiedy młodzieniec postanawia się jej oświadczyć, dziewczyna zostaje sprzedana przez swego wujka grupie lubieżnych mężczyzn. Aarti jednak nie dopuszcza do zhańbienia swego ciała i popełnia samobójstwo. Rozwścieczony Vicky zabija zarówno jej wujka jaki i jej prześladowców. Na tym jednak nie koniec. Przepełniony agresją nie waha się podejmować bardzo śmiałych czynów, trafia do przestępczego podziemia i wkrótce staje się potężnym i zimnym szefem mafii. Z powodzeniem umyka policji, lecz w końcu i jego imperium czeka koniec. Vicky ukrywa się przed policją w pewnej odległej wiosce, w której zaczyna nowe, lepsze życie a znajomość z pewnym świętym mędrcem zmienia jego spojrzenie na świat. Ale przeszłość nie da o sobie tak szybko zapomnieć...

W Berlinie ma miejsce seria tajemniczych katastrof i wypadków: młody artysta rzuca się pod pociąg, z ciężarówki z chemikaliami wydostają się w powietrze trujące opary, słynna gwiazda telewizyjna podpala blok mieszkalny, po czym w dziwnych okolicznościach ginie w basenie. Śledztwo prowadzi młody policjant, który poznaje wziętą modelkę i podążając za nią trafia do niezwykłego klubu i dyskoteki, gdzie ludzie poruszają się całymi godzinami w hipnotycznym tańcu.

Nicolas (Éric Caravaca) mieszka na farmie z rodzicami i dziadkami. Z powodu długów hodowcy, szalonej krowy i późniejszej rzezi stada, jego ojciec popełnił samobójstwo. Nicolas marzy o innym życiu. Dziadkowie są teraz w domu spokojnej starości. Nicolas próbuje sobie poradzić; następnie postanawia osiedlić się z siostrą i dziadkami w starej opuszczonej farmie na Causse, gdzie mieszka Maria (Isabelle Renauld) z dziećmi, owdowiała piosenkarka, w której się zakochał.

Film przedstawia ostatnie dziesięć dni życia Hitlera w bunkrze, w obleganym przez armię sowiecką Berlinie.

Niesłusznie skazany za zabójstwo swojej żony, Alain Marchal (Abel Jacquin) ucieka, ale przed ujeciem przez policję dzwoni do niejakiego pana Charlesa (Lucien Coëdel), aby wykrzyczeć mu swoją niewinność. Prosi go o wyjaśnienie sprawy, aby udowodnić córce Michelle (Lise Topart) swoją niewinność. Potem popełnia samobójstwo. Zainteresowany tą sprawą pan Charles, były włamywacz wycofany z biznesu, z pomocą kilku współpracowników podejmuje śledztwo. Udaje mu się znaleźć prawdziwego zabójcę. Michelle znajdzie nowy dom i bez wątpienia miłość.

Michel Ancelin (Michel Simon) jest lekarzem, który pogrążył się w alkoholizmie. W swoim upadku, im bardziej poddaje się szyderczym spojrzeniom ludzi, tym bardziej siebie nienawidzi. Aż do tej nocy, jadąc w stanie upojenia alkoholowego, przewraca i zabija motocyklistę na oczach przestraszonej Madeleine Bodin (Jany Holt), jego młodej przyjaciółki i kochanki. Maskuje wypadek, przesuwając zwłoki i motocykl, a następnie wyjmując żarówkę reflektora, by wyglądało to na banalny i nieszczęśliwy wypadek drogowy. Zaciera ślady hamowania samochodu. Wszystko działa idealnie, a policja oddala sprawę. Drobny szczegół, utrata złotego pierścionka, który nosiła Madeleine, wstrząśnie każdym w tej pozornie pozbawionej wydarzeń parze i nastąpi seria dramatów.

"Ossos" dotyka tego, co jest nam bardzo znajome i rzeczy, które łatwo przywołać. Nawiązuje do Chaplina, do melodramatów z początków kina, chłopca z dzieckiem żyjących na ulicy, samochodów jeżdżących z niebezpieczną prędkością, bochenka chleba, prostytutki, dwóch lub trzech kuchni. I silnego pragnienia bycia blisko rzeczywistości, dokumentowania, bycia blisko ludzi niebędących aktorami, ludzi, którzy są bardzo podobni do tych, których portretują. W prawdziwym życiu chłopak był biednym ćpunem, a gosposia to gosposia. Jednak nawet przy pragnieniu nakręcenia swoistego dokumentu, film jest napędzany przez fikcję, która go de facto ratuje. Fikcja to zawsze drzwi, które pragniemy otworzyć lub zamknąć. To drzwi, dzięki którym wciąż zgadujemy.