Filmy retrospekcja

John Wick powraca w trzecim filmie, aby ponownie chwycić za broń i wymierzyć sprawiedliwość tym, którzy czyhają na jego życie.

Podstarzały aktor telewizyjny Rick Dalton (Leonardo DiCaprio) i jego kaskader dubler Cliff Booth (Brad Pitt) chcą osiągnąć sukces w branży filmowej podczas lata morderstw dokonanych przez bandę Charlesa Mansona w 1969 roku w Los Angeles.

Seligman znajduje na ulicy półprzytomną i pobitą Joe. Zabiera ją do swojego domu. Kobieta dochodząc do siebie, opowiada mu o swoim życiu i erotycznych doznaniach.

Grupa mało rozgarniętych przyjaciół nieświadomie zabija pewnego rybaka. Po roku okazuje się, że zabójca poluje na nich.

Szeryf Edward Malus (Nicolas Cage) ma za sobą traumatyczne przeżycia, o których bardzo chce zapomnieć. Kiedyś niechcący przyczynił się do śmierci małej dziewczynki. Być może los pozwoli mu jednak odkupić swoje winy. Pewnego dnia pojawia się w jego życiu była dziewczyna, prosząc o pomoc w odnalezieniu córki, która zaginęła w tajemniczych okolicznościach. Śledztwo prowadzi Malusa na niewielką wyspę. Początkowo jej mieszkańcy odnoszą się do niego z chłodną rezerwą, później z jawną i rosnącą wrogością. Policjant wkrótce odkrywa, że na wyspie odbywają się dziwne i przerażające okultystyczne seanse, a ich uczestnicy oddają cześć pogańskim bóstwom. Powoli oplata go sieć wiekowych obrzędów i zabójczych kłamstw. Czyżby dziewczynka została poświęcona jednemu z bożków w ofierze?

Tom jest niepoprawnym romantykiem. Wierzy, że nawet w obecnych cynicznych czasach prawdziwa miłość zdarza się tylko raz. Niestety Summer nie podziela jego zdania. To nie przeszkadza Tomowi walczyć o uczucia dziewczyny. Jest jak współczesny Don Kichote – marzyciel próbujący osiągnąć nierealne cele. Po jakimś czasie nie jest zakochany w Summer, tylko w idealizowanym obrazie dziewczyny, który sam stworzył. Historia zaczyna się w dniu gdy piszący teksty na kartki z życzeniami Tom (Joseph Gordon-Levitt) poznaje nową sekretarkę swojego szefa, Summer (Zooey Deschanel). Dziewczyna wydaje się być poza jego zasięgiem, ale okazuje się, że mają ze sobą dużo wspólnego. Oboje uwielbiają The Smiths i surrealistyczne obrazy Magritte’a. Do tego Tom kiedyś mieszkał w Jersey, a Summer ma kota o imieniu Bruce. Pasują do siebie jak dwie połówki jabłka… Po trzydziestu jeden dniach akcja powoli się rozwija. Trzydziestego drugiego dnia Tom jest już zakochany na zabój. Summer jawi mu się jako ideał. Sto osiemdziesiątego piątego dnia przychodzi lekkie zawirowanie, ale Tom wciąż ma nadzieję. Jego relacja z Summer jest raz lepsza, raz gorsza – spotykają się, po chwili przestają do siebie odzywać. W filmie pojawiają się skoki w czasie, sceny na dzielonym ekranie, karaoke. Wszystko to składa się na kalejdoskop przeżyć i skłania do refleksji na temat tego, czemu próbujemy zrozumieć czym jest miłość.

Po tym jak w Gotham City terror sieje groźny bandyta Bane, Mroczny Rycerz postanawia powrócić po ośmiu latach nieobecności.

Drużyna została rozbita, ale wyprawa, która ma na celu zniszczenie Pierścienia Władzy, trwa nadal. Frodo i Sam, aby znaleźć drogę do Mordoru, muszą powierzyć swoje życie Gollumowi. Pozostali członkowie Drużyny, wraz z sojusznikami ze Śródziemia, przygotowują się do bitwy z armią Sarumana. Wojna o Pierścień rozpoczyna się.

Cinema Paradiso opowiada historię znanego włoskiego reżysera Salvatore (w tej roli Jacques Perrin), który po latach powraca pamięcią do czasów dzieciństwa spędzonego w małym sycylijskim miasteczku. Cały świat zaaferowany jest wydarzeniami politycznymi po II wojnie światowej, jednak tutaj, w prowincjonalnym miasteczku, ludzie żyją swoimi sprawami, a ich jedyną rozrywką są filmy wyświetlane w kinie parafialnym „Paradiso”. Toto (Salvatore Cascio), jak nazywają w mieście małego Salvatore, przyjaźni się z miejscowym kinowym operatorem Alfredo (Philippe Noiret), który wprowadza chłopca w magiczny świat ruchomych obrazków. Toto dzień po dniu spędza w ciemnej kinowej sali, chłonąc pojawiające się na ekranie obrazy i marząc o samodzielnym robieniu filmów. Kino staje się także dla niego źródłem pierwszych miłosnych doświadczeń. Oto pojawia się Elena, najpiękniejsza dziewczyna w miasteczku, w której zapatrzony w filmowe romanse Toto szaleńczo się zakochuje.

Antonio Salieri jest jednym z najbardziej cenionych kompozytorów swoich czasów, pozostaje jednak artystą, w twórczości którego brakuje iskry geniuszu. Gdy poznaje młodziutkiego Wolfganga Amadeusza Mozarta, od razu wywiązuje się pomiędzy nimi rodzaj rywalizacji. Szybko pojawia się nienawiść do konkurenta, zazdrość czyniąca z Salieriego potwora. Jednak to właśnie w postaci Salieriego tkwi iskra tragizmu. Kompozytor w przewrotny sposób utożsamia uczucia widzów, spośród których wszyscy chyba mają wielkie marzenia, które okazują się nie do spełnienia. Poza tym to Salieri opowiada całą historię, to jego głos słyszymy zza kadru. Mozart zaś pozostaje niejako z boku jako niedościgły ideał.