Krótkometrażowy 1963

Film opowiada historię mężczyzny, który pożycza kota, a potem bezskutecznie próbuje go zwrócić. Ale wypożyczalnia nie jest już dostępna, więc mężczyzna przemierza labirynt korytarzy, poczekalni i biur z kotem w swojej teczce...

Dwa małe niedźwiadki Tuffy i Tubby oddalają się od swojej mamy i spędzają całe lato baraszkując w Narodowym Parku Yellowstone. Tymczasem mama niedźwiedzica szuka ich śladów próbując odnaleźć niesforne misie.

Bugs przy pomocy super witamin dodających wigoru wciela się w rolę sprintera - Strusia Pędziwiatra, który się nadwyrężył. Szczęśliwie, nawet gdy witaminy zawodzą, udaje mu się przechytrzyć Kojota, choć jak zwykle Kojot oszukuje jak może. Film zawiera wiele skomplikowanych gagów. Choćby wtedy, gdy Wile E na szczycie wzgórza wystawia Bugsowi jako cel marchewkę na pokuszenie.

Historia walki o władzę opowiedziana za pomocą genialnie prostych środków graficznych. Gdzieś w kolumnowej sali pewnego monumentalnego gmachu odbywa się ważne zebranie. Jedno miejsce przy stole prezydialnym jest puste. Zasiądzie przy nim ten, kto użyje lepszego fortelu, by się do niego dostać. Wszystkie chwyty z podstawianiem nogi przeciwnikom dozwolone. Rozgrywka o tytułowy fotel ukazana jest z lotu ptaka: walczące ludziki przypominają ruchliwe, abstrakcyjne kółka, zbijające się w gromadki lub rozpierzchające na różne strony.

Po trzech latach od realizacji głośnego Małego westernu Witold Giersz powrócił do użytej tam po raz pierwszy techniki swobodnego malowania postaci pędzelkiem na celuloidach bez stosowania okonturowań (mniej więcej w tym samym czasie, zupełnie niezależnie, podobną metodę zastosował George Dunning w filmie Flying Man). „Czerwone i czarne” okazało się jeszcze większym sukcesem niż wielokrotnie nagradzany „Western”. Zasługa to, jak wydaje się, nie tylko znakomitej plastyki, ale i pomysłowego wykorzystania znanej skądinąd konwencji, w której animator sam pokazuje się na ekranie i prowadzi grę z rysowanymi przez siebie postaciami. „Czerwone i czarne” to utwór nie tylko piękny wizualnie i znakomicie animowany, ale, co rzadkie w polskiej animacji, niezwykle lekki i skrzący się niewymuszonym humorem.

Zainspirowani oglądanym w telewizji filmem o Wilhelmie Tellu Bolek i Lolek powtarzają legendarny strzał do jabłka. Bolek ustawia jabłko na głowie Lolka i strzela z kuszy…

Animacja stylistycznie przypominająca książkę z epoki wiktoriańskiej ożywia trzy krótkie historie, których tytuły przyporządkowane są trzem pierwszym literom alfabetu łacińskiego: A jak automobil, B jak balon i C jak ciuchcia.

Kraksa jest filmem, który ma za zadanie ostrzec widza, przed szybką jazdą samochodem. Pokazuje nam młodą parę, która wybiera się na przejażdżkę autem. Chłopak jedzie jednak zbyt brawurowo i powoduje wypadek, wskutek czego dziewczyna trafia do szpitala.

W tym sitcomie, gdzie akcja na żywo przeplata się z elementami animowanymi, rysownik Griff wymyśla Philberta, postać komiksową. Philbert posiada zdolność ożywania w formie kilkunastocentymetrowej, i wywołuje zamieszanie w relacjach między Griffem i jego dziewczyną, Angelą, na wieść planach matrymonialnych Griffa.